Rijssense Psalmen

1.
Op vaste groond, op boargen hoog’ en haejleg –
God zelf hef an de poortn van Sions Stad
mear wille dan an Jakobs hoes ehad.
Noarns is et muejer, noarns wonn iej zoo vaejleg.

2.
Rachab en Babel woont hier biej mekaander,
nen Tyriër en leu oet alle laann,
nen Filistijn, genter nen Afrikaan –
zee heurt tr biej, God keant ùer as gin aander.

3.
Hee tealt de volken, neumt ze éen’ vuur éene,
de Stad van God is ùer geboortegroond.
God gaf an Sion Eengnen good en blood,
Hee skrif ze op en Hee vegàt gineene.

4.
Wee dech an dissen Stad, den kann neet zoonder
vedan van Um te zingn, den kan t neet loatn
meziek te maakn, te daansen op de stroatn:
Min welle is in Oe. O stad! O woonder!

Volgt nog

In deze psalm heb ik de Kusjiet (Koesjiet) geactualiseerd tot Afrikaan. Want dat is hij, afkomstig uit Ethiopië of Nubië (Zuid-Egypte/Noord-Sudan). Behalve dat ik Kusjiet hier wat lastig in het rijmschema kon passen, vind ik deze actualisering eigenlijk ook wel verfrissend. In de psalmberijming van het Liedboek kom ik iets dergelijks tegen in Psalm 72, waar sprake is van “Arabisch goud”.